Je baby is net een paar weken oud en je bent er de hele dag mee in de weer. Zijn er dan slaapproblemen?

Slapen, voeden, verschonen, zelf even douchen en eten, hopelijk een warm kopje thee en dan weer van voren af aan.
Om je heen zijn er mensen die je tips en advies geven, gewenst en ongewenst. Want iedereen heeft het beste met je voor.

Maar helpen ze je daarmee ook daadwerkelijk? En het goedbedoelde aanbod om je baby even te knuffelen zodat jij je handen vrij hebt; is dat echt wat je wilt?

Het is niet gek als je je verscheurd voelt. Als je eigenlijk wilt douchen maar niet staat te springen om je baby in de armen van een tante te leggen. Als je snakt naar wat fysieke ruimte maar als het zonder je baby niet goed voelt. Dan ben je niet geholpen, want dan levert die ruimte alleen maar stress op. En onder stress kun je niet ontspannen. Terwijl dat nu juist je inzet is: een beetje kunnen ademhalen.
Je omgeving wil vaak wel helpen maar wat is dan de juiste manier? Hoe ben je er echt meegeholpen en waarmee wil je geholpen worden?

Ik voelde mij in die eerste weken, maanden van het moederschap vaak ook verscheurd. Want onze dochter sliep (bijna) niet. En dagenlang ermee rondlopen ging zijn tol eisen. Maar ergens wist ik ook dat het over zou gaan. Het was nog steeds zwaar, maar ik kon niet bedenken op welke manier iemand zou kunnen helpen. Ik wist wel zeker dat mijn meisje fysiek overnemen niet de manier van hulp was die ik zocht. Diep van binnen wilde ik ook niet dat iemand haar overnam en mij daarmee zou helpen.

NU weet ik dat hulp en ondersteuning waardevol zijn, als ze JOU ondersteunen zoals JIJ dat wilt. En kennis opdoen is hier een onderdeel van. Eerst erkenning, dan informatie.

Je baby slaapt alleen op jou, heeft zijn mama nodig om in slaap te vallen, slaapt maar ‘kort’, slaapt overdag wel maar ‘s nachts niet. Allemaal voorbeelden van situaties die gevoeld worden als een probleem. Door jezelf misschien, door oma, door de maatschappij. Want een baby die als een aapje op je borst ligt zien we niet in de media, zien we niet zo snel als ‘normaal’ gedrag. Terwijl ik je vol overtuiging kan zeggen: dit is volstrekt passend baby-gedrag!(zie mijn eerdere blog) Echt waar! Je baby doet waar het voor gemaakt is.

Het is misschien niet ideaal in de ogen van een hoop mensen. Maar dat zegt meer over onze blik als volwassene en niet over je baby. Je baby doet gewoon waar hij biologisch gezien mee is uitgerust. Zonder nadenken, zonder verborgen agenda, met het volste vertrouwen in zijn moeder.

Een ‘slaapprobleem’ is vaak een onderdeel van een normale ontwikkeling.

Slaap is niet elke dag of elke week gelijk. Slaap verandert mee tijdens het ontwikkelen van je kindje. Slaap is onderhevig aan veranderingen in het lijfje van je baby. Als je weet wat er gebeurd in welke fase begrijp je direct wat je baby laat zien. Als je begrijpt waarom je baby alleen maar bij jou wil slapen hoef je er niet meer tegen te vechten. Acceptatie geeft rust. En accepteren dat het nu zo is wil niet zeggen dat deze slaapsituatie altijd blijft bestaan. Of dat je je baby verwend en straks niet meer anders kan slapen. Jij hebt geen ‘schuld’ en je baby ook niet. Het is normaal!

Accepteren betekend ook niet dat je het ineens minder zwaar vindt of dat je zelf meer rust en slaap krijgt. Maar toch geeft het een mentale verandering. Want weten dat het een fase is betekend ook dat je niet meer hoeft te strijden tegen het slapen op jou. Dat er niets mis is met je baby. Of met jou als moeder. En als die stemmetjes in je hoofd tot rust komen (en daarmee hopelijk ook de goedbedoelde maar niet-helpende adviezen van je omgeving) voelt je kindje direct dat zijn mama rustiger is! (Lees hier meer over slaaptekort)

Maar mijn baby slaapt op mij en nog steeds heb ik het idee dat er iets niet klopt, dat er iets aan de hand is.

Dan ben ik de eerste die je aanspoort om ergens aan de bel te trekken. Bij je huisarts, bij mij, kies een persoon of plek waar je vertrouwen in hebt. Want als jij als moeder denkt dat er iets niet oké is, is dat de beste reden om verder te kijken.

• Als jij het niet meer trekt, hoe normaal het gedrag ook is.
• Als je elke dag een onrustig en verdrietig kindje hebt.
• Als je bang bent voor de maanden die komen gaan omdat je dan weer moet werken.

Weet dan dat er manieren zijn om samen het slapen van je baby te verbeteren. Om je kindje te helpen rustiger te worden, minder te huilen. Door op zoek te gaan naar een oorzaak en van daaruit te kijken wat we kunnen doen. Zodat je het niet alleen hoeft te bedenken en niet voorbij gaat aan je baby. Je hoeft niet alles te weten en je hoeft het zeker niet alleen te doen!

Liefs Clara Marije